Wat moet kunst met Corona? Dit!
„Bffs 4 ever.”
Joyce Roodnat, 8 oktober 2020, NRC
‘Kom je even buiten spelen?” „Ja hoor :) Even mondkapje pakken.” Terwijl ik mijn smartphone weer in mijn tas stop, zie ik dat Hanneke Wetzer dat mondkapje niet meteen pakt, maar eerst mijn whatsappje laat zien aan Nadiah, die op de divan ligt. Sta ik te gluren? Ja.
Ik ben in Eindhoven, in het, waar Wetzer, fotografe en beeldend kunstenaar, achter een koord, voor haar project ‘Living Alone (Together)’ een woonkamer inrichtte met haar eigen interieur. Als deel van de tentoonstellingThe Self Design Academyverblijft ze daar, samen met Nadiah, een playmate van Russische makelij. Inmiddels is ze de heldin van het Instagram-account @me_and_my_doll_friend, waarmee Wetzer al vroeg en ijzersterk het Covid19-spleen begon te verwerken.
Wat moet een kunstenaar met corona? Nou, dit!
De eerste foto is van 10 mei: daar zien we Wetzer een duoselfie maken met Nadiah. Caption: „Bffs 4 ever.” Nu zijn ze officieel ‘best friends’, en samen in lockdown. Er volgden tientallen foto’s, die Wetzer met Nadiah en zichzelf ensceneerde. Samen zwaar netflixend op de bank, met chips en bier. Elkaars voeten masserend. Scrabbelend, puzzelend, yoga-end. In de badkamer, Nadiah op de wc, Hanneke aan de wastafel (de gehamsterde wc-rollen duikelen uit het kastje). Bloot voor pampus op bed, o ja, dat was die hittegolf. Met een wijntje in de zon. Eh… een heleboel wijntjes: hier hebben ze een kater, de echte kater bedelt vergeefs om voer. Het zijn sterke foto’s in documentair zwart-wit, altijd met rake bijschriften, vaak met stil commentaar van een of twee katten.
Hanneke Wetzerin MU Art Space: Living Alone (Together).Foto Erik van ZuylenHet opgesloten zitten, de eenzaamheid, de landerigheid, het op elkaar teruggeworpen zijn, Wetzer pakt het in en speelt het uit. Ze speelt, maar het is geen kinderspel. Tegen een radioreporter, die lollig dacht mee te doen over Nadiah, zei ze tot diens stomme verbijstering: „Ze is een póp.”
Ze krijgen post, sonnetten en cadeautjes, er is zelfs een nieuwe jurk voor Nadiah bezorgd. Dat zijn geen loze fan-gebaren. Wetzers foto’s definiëren diepe intimiteit, daar wil je bijhoren, dus stuur je een brief. Behalve over de lockdown gaat dit project óók over het unieke van vrouwenvriendschap. Wie dat meemaakte (totdat een partner het saboteerde) weet hoe hecht die kan zijn. Gedrenkt in het volste vertrouwen, de hele tijd samen. Saamhoriger dan romantische geliefden het ooit voor elkaar krijgen.
Ik stap op. Wetzer gaat weer achter het koord, ik zie hoe ze zich concentreert, hoe ze versmelt met haar andere werkelijkheid. Hé, een ansichtkaart: „Lieve Joyce, fijn dat je even langskwam. Sorry dat ik op de bank bleef liggen. Knuf, Nadiah”.
